In de wereld van dissociatieve drugs heeft 3-MeO-PCP de laatste jaren aan populariteit gewonnen onder druggebruikers die op zoek zijn naar veranderde bewustzijnstoestanden. Het is een afgeleide van PCP (fencyclidine) en staat bekend om zijn krachtige en langdurige effecten. In dit artikel geven we een 3-MeO-PCP beoordeling, inclusief de geschiedenis, dosering, gebruikerservaring en bijwerkingen. We onderzoeken hoe dit middel zich in de loop der tijd heeft ontwikkeld en welke risico’s en voordelen eraan verbonden zijn. Als je overweegt 3-MeO-PCP te gebruiken of er gewoon meer over wilt weten, is dit artikel de perfecte start.

Algemene informatie over 3-MeO-PCP

Laten we onze 3-MeO-PCP beoordeling beginnen met algemene informatie. 3-MeO-PCP (3-Methoxyfencyclidine) behoort tot de klasse van de arylcyclohexylamineverbindingen. Deze klasse bestaat uitsluitend uit drugs die dissociatieve verdovingsmiddelen zijn. Het is sinds het midden van de jaren 2010 verkrijgbaar op de markt voor recreatieve drugs en wordt meestal verkocht als een wit kristallijn poeder of in capsule- of tabletvorm.

De populariteit van de chemische stof 3-MeO-PCP voor onderzoek is de laatste jaren toegenomen. Mensen die psychedelische ervaringen willen of op zoek zijn naar alternatieven voor andere dissociatieve drugs zoals ketamine en PCP zijn fan geworden van deze nieuwe drug.

De kracht en de langdurige effecten van de drug hebben echter ook geleid tot bezorgdheid over de kans op misbruik en schade. Vanwege zijn status als onderzoekschemicaliën en zijn relatief recente verschijning op de drugsmarkt is er weinig bekend over de langetermijneffecten van het gebruik van 3-MeO-PCP

Hoewel deze chemische stof voor onderzoek in sommige landen wordt beschouwd als een van de vele legale drugs of drugs uit het grijze gebied, is het in andere landen volledig illegaal. Dus, voor lezers die op zoek zijn naar Legal highs, is het het beste om de status van 3-MeO-PCP in uw woonplaats te onderzoeken.

Geschiedenis van 3-MeO-PCP

Nu is het tijd voor het geschiedenisgedeelte van dit 3-MeO-PCP onderzoek naar chemische stoffen. In het midden van de 20e eeuw werd PCP (fencyclidine), de moederverbinding van 3-MeO-PCP, voor het eerst ontwikkeld als verdovingsmiddel. PCP werd gebruikt als chirurgisch verdovingsmiddel. De bijwerkingen ervan, waaronder hallucinaties, verwarring en delirium, leidden echter tot stopzetting.

Daarna, in de late jaren 1960 en 1970, werd PCP een recreatieve drug en veranderde de status ervan in een populaire straatdrug. De hoge toxiciteit en onvoorspelbare effecten leidden er echter toe dat het in 1978 door de Amerikaanse Drug Enforcement Administration (DEA) werd ingedeeld als een gecontroleerde stof van lijst II.

In de jaren 2000 begonnen nieuwe derivaten van PCP, waaronder 3-MeO-PCP, op te duiken op de markt voor recreatieve drugs als “onderzoekschemicaliën” of designer drugs. Deze verbindingen werden op de markt gebracht als legale alternatieven voor andere dissociatieve drugs zoals ketamine en PCP. Ze werden vaak online of in headshops verkocht.

3-MeO-PCP werd in 1979 voor het eerst gesynthetiseerd door een onderzoeksteam van Parke-Davis, een dochteronderneming van Pfizer. Hoewel het bedoeld was als potentieel verdovingsmiddel, werd het nooit op de markt gebracht voor medisch gebruik. In 2010 rapporteerde een ander onderzoeksteam voor het eerst de psychoactieve eigenschappen na onderzoek naar de effecten van de drug op dieren. Sindsdien is 3-MeO-PCP populairder geworden bij bepaalde drugsgebruikers.

Dosering en toediening

Zoals bij de meeste geneesmiddelen variëren de dosering en de toediening van 3-MeO-PCP op basis van verschillende factoren. De doseringen variëren van 2mg (lichte dosis) tot 25mg (zware dosis). Gebruikers wordt altijd aangeraden te beginnen met lage doses en voorzichtig te zijn, omdat de effecten onvoorspelbaar kunnen zijn, afhankelijk van de biochemie van de gebruiker en andere factoren.

Voor oraal gebruik nemen gebruikers van 3-MeO-PCP gewoonlijk een capsule of tablet. Orale doses variëren van 5-20 mg, met effecten die tot 6-8 uur aanhouden. Bij nasaal gebruik wordt 3-MeO-PCP meestal als poeder geconsumeerd en wordt het krachtiger. Nasale doses kunnen vallen tussen 5 en 10 mg, met effecten die tot 4-6 uur duren.

Gebruiker 3-MeO-PCP Beoordelingen

Gebruikers van 3-MeO-PCP hebben uiteenlopende ervaringen gemeld. Ze omvatten gevoelens van euforie, dissociatie en hallucinaties. Veel gebruikers melden dat de drug intense en langdurige effecten heeft, die zelfs moeilijk te beheersen kunnen zijn. Sommige gebruikers hebben gemeld een gevoel van onthechting van hun omgeving te ervaren, wat desoriënterend kan zijn en zelfs angst of paniek kan veroorzaken.

Wanneer gebruikers lagere doses nemen, zijn de effecten anders dan bij hogere doses. Bij lage doses kunnen gebruikers bijvoorbeeld een verhoogde gevoeligheid voelen bij het horen, zien en bewegen van het lichaam. Maar als de dosis toeneemt, veranderen die symptomen in een gedempt gehoor en verlies van lichaamscontrole.

Gebruikers kunnen een euforische gevoeligheid voelen voor alle zenuwuiteinden van het lichaam. Het gevoel van fysieke euforie is naar verluidt vergelijkbaar met dat van ketamine. Als gebruikers pijn ervaren voordat ze hun dosis innemen, zal deze verdwijnen.

Begin van de effecten

Het begin van de effecten van 3-MeO-PCP hangt af van de wijze van toediening, de dosering en de individuele tolerantie. In het algemeen duurt het 15 minuten tot 2 uur voordat de effecten merkbaar zijn, afhankelijk van hoe de gebruiker de drug heeft toegediend.

Orale inname kan tot 2 uur duren voordat het middel effect heeft. Bij deze methode wordt het geneesmiddel via het maagdarmkanaal opgenomen en door de lever gemetaboliseerd voordat het de bloedbaan en de hersenen bereikt.

Bij nasaal gebruik kan 3-MeO-PCP sneller inwerken, zelfs binnen 15-30 minuten na consumptie. Nasaal gebruik is over het algemeen krachtiger dan oraal gebruik en kan een intenser begin van de effecten veroorzaken.

Intraveneus gebruik heeft een vrijwel onmiddellijk effect. Deze vorm van gebruik wordt beschouwd als de sterkste en meest riskante vorm van gebruik en mag alleen door ervaren gebruikers in een gecontroleerde omgeving worden geprobeerd. Het is belangrijk dat gebruikers voorzichtig zijn, ongeacht de gebruikte methode, omdat de effecten van 3-MeO-PCP sterk kunnen variëren, afhankelijk van onder meer de biochemie en de dosering.

Mogelijke bijwerkingen van 3-MeO-PCP

De mogelijke bijwerkingen van 3-MeO-PCP gebruik kunnen ernstig en onvoorspelbaar zijn, dus het is cruciaal om er goed mee bekend te zijn. Hier zijn enkele van de gemelde bijwerkingen:

• Hallucinaties en wanen
• Verhoogde hartslag en bloeddruk
• Misselijkheid en braken
• Spierzwakte en trillingen
• Gevoelloosheid of tintelingen in de ledematen
• Ademhalingsdepressie of -stilstand
• Aanvallen of stuiptrekkingen
• Coma of dood in zeldzame gevallen
• Verslaving en ontwenningsverschijnselen bij langdurig gebruik

Als iemand na het gebruik van 3-MeO-PCP slechte bijwerkingen ondervindt, is het belangrijk onmiddellijk medische hulp te zoeken. De ernst van de bijwerkingen kan sterk variëren, en sommige kunnen potentieel levensbedreigend zijn.